Faun

Kompozycja jest malowana wrażeniowo, bardzo swobodnie, szkicowo. Całość poprzez niedopowiedzenie form ma charakter studium malarskiego. Jego kolorystyka utrzymana została w kilku, narastających ku górze tonach: ugru, zieleni i błękitu. Przełamane barwy, o różnym stopniu nasycenia, przenikają się wzajemnie.
Faun to obraz pełen tajemnic. Jego rozmiary oraz umieszczona przez autora sygnatura i data świadczą o tym, że traktował tę pracę jako ukończone dzieło. Stanowi ono swoistą reinterpretację powstałego około dziesięć lat wcześniej Małego fauna (olej, płótno, 49 x 33 cm). Mimo mitologicznego tematu (figura fauna – półczłowieka o koźlich nogach), kompozycja została namalowana realistycznie, z dbałością o szczegóły i biegłością warsztatową. Obraz urzeka urodą i nastrojem, budzi zrozumienie dla melancholicznego smutku małego odmieńca.
Jaki był jednak artystyczny cel powrotu do tego tematu ujętego w tak odmiennej formie w pokazanym na wystawie obrazie? Ani panujące w drugim dziesięcioleciu XX wieku mody i tendencje w malarstwie, ani etapy rozwoju twórczości Stanisława Bohusz-Siestrzeńcewicza nie wyjaśniają takiego wyboru. Pozostaje to do indywidulanej interpretacji odbiorcy stojącego przed intrygującym i niepokojącym Faunem.
Tajemniczy Faun pojawił się w twórczości Stanisława Bohusz-Siestrzeńcewicza wcześniej. Z 1896 roku pochodzi pogodna kompozycja Faun i gęsi, jednoznaczny ślad monachijskiej fascynacji autora dorobkiem Węgra Guyli Benczúry.