Muzeum Okręgowe w Suwałkach
16-400 Suwałki, ul. T. Kościuszki 81 | tel. (+48) 87 566 57 50
Wystawa w formie
prezentacji panoramicznej

STANISŁAW
BOHUSZ-SIESTRZEŃCEWICZ

(1869–1927)

Realizacja prezentacji dofinansowana
w ramach programu EU Interreg Lietuva-Polska
Numer projektu: LT-PL-5R-389

Kabaret „Ach!!”

Strona tytułowa programu
kabaretu „Ach!” VI z 1911 roku

W 1907 roku Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz powrócił do rodzinnego Wilna. Odbudował relacje z braćmi, nawiązał nowe przyjaźnie, m.in.: z Juliuszem Kłosem, Janem Bułhakiem i Michałem Minkiewiczem. Uczestniczył w życiu towarzyskim i artystycznym miasta. Był z usposobienia „duszą towarzystwa”, cechowała go skłonność do żartów i łatwość nawiązywania kontaktów. Taki był także Michał Minkiewicz, lekarz i działacz społeczny. Obaj w latach 1908–1914 byli autorami kabaretu „Ach!”.
Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz reżyserował przedstawienia, przygotowywał projekty kostiumów, opracowywał scenografię inscenizacji oraz oprawę graficzną kabaretowej publikacji. Michał Minkiewicz pisał teksty: kuplety, żarty, słowa piosenek, skecze. Aktorami była śmietanka towarzyska miasta nad Wilią oraz przedstawiciele najlepszych rodów ziemiańskich Wileńszczyzny, w tym m.in. Gabriela Kunat z dworu w Krasnogrudzie, którą zauroczony był Czesław Miłosz.

„Ach!”
Żart sceniczny w jednym akcie
wymyślili/ napisali/ wystawili/ i wydali
miast talentu/ z animuszem/ imć Druszejko/ z imć Bohuszem
Rzecz grana w Wilnie
19 stycznia 1909 roku.


Pod pseudonimem Druszejko ukrywał się Michał Minkiewicz, a Bohusz to oczywiście Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz. Wśród aktorów byli: p. Oskierka, hrabina Drohojowska, panowie Colonna-Hattowski i Koziełł-Poklewski, p. Mineyko, hrabia Rostworowski i Broel-Plater, panny Szostakowskie, pan Haller. Odgrywali oni m.in. role pokutujących duszyczek, Mefista, Białej Damy, amerykańskiego miliardera, ale i motyli oraz kogutów. Tańczono czardasza, menueta i cake walk.
Ta szampańska zabawa odbywała się tylko raz w roku. Każdego karnawału Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz wraz z Michałem Minkiewiczem tworzyli nowe przedstawienie: dowcipne, często komentujące wileńskie sprawy codzienne, miejskie sensacje lub spory polityczne. Przygotowywane przez artystę projekty strojów zachwycały pomysłowością i różnorodnością. Wszystko skrzyło się ciętym dowcipem, lekkością, inteligentną satyrą.